ممکن است در عسل باقیمانه های ناخواسته و غیر مفیدی وجود داشته باشد که منشا های گوناگونی نیز دارند،۳ مورد از بشیترین باقیمانده ها عبارتند از:
باقیمانده ها در عسل:
- ۱- فلزات سنگین مثل جیوه، کادمیوم، سرب: می تواند منشاء طبیعی و انسانی داشته باشد.
الف: منشاء طبیعی: که ممکن است در خاک وجود داشته باشند و توسط ساقه بالا روند و مخلوط به شهد شوند.
ب: منشاء انسانی: در هوا و درنتیجه سوخت های فسیلی ایجاد می شوند.
- ۲- داروها: که در زنبورداری طبیعی از داروهای ارگانیک مانند اسید فورمیک و اسید اوگزالیک و یا تیمول آویشن و داروهای با منشاء غیر شیمیایی و سمی استفاده می شود، که در این روش باقیمانده در عسل نمی ماند.
- ۳- آفات و سموم نباتی: که بخاطر استفاده از آفت کُش ها و سموم در مزرعه و باغات ممکن است به شهد و عسل انتقال یابد که البته بسیار نادر است.
توضیح: در زنبورداری طبیعی ایران به دلیل استقرار زنبورستان در مراتع و دشت های بِکر و به دور از شهرها و باغات و زمین های کشاورزی مشکل فلزات سنگین و باقیمانده آفت کُش نباتی در عسل بسیار کمتر از نقاط دیگر جهان است. بحث باقیمانده تحت استانداردی بنام MRL در جهان پیگیری می شود.
نکته: مقدار زیادی از ناخالصی ها و سموم توسط موم جذب شده و وارد عسل نمی شوند.
متأسفانه استفاده زنبوردار ناآگاه، از سموم و داروهای قاچاق و غیراستاندارد باعث ایجاد باقیمانده سموم در عسل می شود. در عسل های طبیعی که به بحث باقیمانده ها توسط زنبوردار دقت می شود، این باقیمانده ها در حد استاندارد هستند و در ایران به دلیل دور بودن زنبورستان ها از مزارع، باغ ها، مناطق صنعتی و حتی شهرها، عسل های طبیعی تا حد زیادی فاقد باقیمانده های مضر هستند.
